Sevgili Tulgar
Yazı yazarken müzik dinleyemeyenlerdenim ben yoksa bir Wagner ya da Bruce Springsteen eşlik Ataşehir Escort Bayan edebilirdi artık Yazı bitince tahminen Tahminen de sonra çok çok sonra seni anmak için senin öldüğünü kabullenmek zorunda kaldığımızda anmak için Lakin artık seninle konuşmaya gereksinimim var benim
Ölüm geldiğinde Ataşehir Escort keşke inançlı olsaydım dediğim çok oldu Mevti anlamak ve açıklamak zorunda kalmayayım tevekkül edeyim dua edip misyonumu yapayım içim soğumasa da bir yerlere tutunmuş olayım boşlukta daha doğrusu hiçlikte kalmayayım Escort Ataşehir
Ölüm haberin haber merkezine bomba üzere düştüğünde birinci refleksim telefona uzanmak oldu Arayayım ve orada olduğunu duyayım İnsanın beyni şuuru ruhu ne kadar süratli çalışıyor bu türlü durumlarda Bıraktım telefonu ya orada değilsen Bununla yüzleşmek için çok erkendi o sırada Daha birkaç saat evvel ileti atmıştın neredesin ağır musun diye İki ayak bir pabuç diye yazmıştım ben de Sabah akşam telefonla konuşuyoruz dedikodu ediyoruz yazıları düzeltiyoruz yeni yazı hususlarını tartışıyoruz Ofistekiler benimle bu kadar samimi olmana ne diyor diye sormuştun Gizliyorum demiştim karşılıklı göz kırpma emojisi paylaşmıştık
Bu birinci biliyor musun bu kadar gündelik hayatımın içinde bu kadar kısa mühlet evvel görüştüğüm ve vefatı hiç yakıştıramayacağım birinin mevt haberini almak
İki hafta evvel yazını geciktireceğini söylemiştin Yemekte biraz tıkandım ağırlaştım meskene gidip dinleneceğim Tamam dedim hayat yazıdan daha değerli sen hepsinden önemlisin Sonraki gün lütfen bir kalp hekimine git dediğimde hafif yediğini çorba ve meyve ile beslenince rahatladığını söylemiştin
Ölümden korkmuyorum ben o kadar çok mevt gördüm ki bir gün öleceğimi kabullendim Acısız kolay bir vefat istiyorum Fakat artık ölmek istemiyorum zira Yoldaş çok küçük onu yalnız bırakmak istemiyorum ondan evvel ölmek istemiyorum
Sonra da yeni çalışmandan kelam etmiştin 16 Ekim tarihli Aynalı Pasaj a da yazdın bana anlattıklarını Richard Wagner Friedrich Nietzsche Thomas Mann anakronik üçgeninde dolanıp bir şeyler yazıyorum şu sıralar şimdilik not halinde çoğu Umarım ömrüm yeter
Türkiye entelektüel ve toplumsal hayatından bir şeyler de beni bu üçgenin içine itiyor itiyor olmalı o denli de hissediyorum arada Neşeyi arıyorum zira bilim ve sanattaki neşeyi Türkiye de de
Yazılarının tirajı üzerine konuşmuştuk en çok okunan yazın Ajlan Kerim Barış üzerine olandı Ve Derya Arbaş portresi Daha çok okunacağını umduğumuz yazılar değil de niçin bunlar diye konuştuğumuzda sırasız vefatları unutmuyor galiba bu toplum demiştim On saniye sonra telefonum çaldı çok haklısın biliyor musun diye başlayıp sırasız ölenlerin bıraktığı izleri konuşmuştuk
Hep erkenden yollardın yazılarını Onları yazmak hiç vazife değildi senin için Yaptıklarından hiç vazifeymiş üzere kelam etmezdin zati Ne yaptıysan kesinlikle keyif alarak yapmıştın Zeki Müren portresi müellif mısın dediğimizde ‘aklımda diğer bir şey var’ diye olmaz demiştin Sonraki gün arayıp aklıma soktunuz daima Zeki Müren düşünüyorum yazacağım demiştin Mükemmel bir yazıydı Kalemine ve entelektüelliğine çok güvendiğin bir müelliften da çok büyük bir övgü gelmişti sonrasında
Portrelerini günlerce araştırır okur tasarlar o denli yazardın Güya onlara borçluydun onları anlamaya anlatmaya kimsenin tahminen kendilerinin bile onlarda göremediklerini görmeye hayatlarını anlamlandırmaya ve okuru da bu manaya inandırmaya Portrelerin hepsi bu dünyanın ancak en çok da senin dünyanın renkleriydi Hepsini yine parlatıp birer yıldız üzere toplumsal hafızamızın göğüne yerleştiriyordun
Bu bahiste kılavuzun Roland Barthes tı Cezaevinde elkonulan Barthes kitaplarını yıllar sonra bir sahafta bulduğunda kendi kitapların olduğunu bilmeden ısmarlayıp sahafın aramasıyla onların yıllardır içine kaygı olan içinde imzanın olduğu kitaplar olduğunu öğrendiğinde Barthes cihanın bir köşesinden sana selam çakmış kadar sevinmiştin Çok üzülmüştüm kitapların içeriği bu iki kitaptan öğrendiklerim hafızamdaydı fakat tekrar de ikisini de arzuluyordum Elimde gözümün önünde olmasını istiyordum ikisinin de
Son yazın tekrar mevt üzerineydi Dostun Billur Kalkavan ı yazmıştın Beşerler cenazelerde kendi vefatlarına ağlarlar denir Sen de o denli demiştin lakin daha fazlasını da söylemiştin Hayatın geleceği olarak mevt gerçekleştiğinde kademe olmaktan çıkar ve hayatın dışında bir yerde yani hiçbir yerdedir artık İşaret edilen mevt dışında bir mevt yoktur Hayat vardır Ölüm üzerine konuşmayız aslında ölen üzerinden kendi ölümümüzü düşlemler nihailiğini kabullenir ve mevt öncesini konuşarak hayata sığınırız Sevdiklerimizi tanıdıklarımızı imgelerle hatırlar anılarda yaşatırız Fotoğraflarına yalnızca bakarız Öldüklerinden bir sefer daha emin olmak için Sonra hatırlamaya konuşmaya başlarız Hayatlarını onların Ve haliyle hayatta olduğumuzu konuşuruz Ölenlerin fotoğraflarına bakmak egoizmdir
Yazılarını yayınlanmadan evvel son haliyle görmek isterdin Ve kesinlikle bir düzeltme yapardın Sevgili editörüm şuraya bir sözcük eklesek şuraya da bir virgül koysak Bir virgül için bilgisayar açtırıyorsun bana ama diye nazlandığımda daima pişman olurdum O virgülün değiştireceği mana üzerine uzun bir açıklama dinlerdim Sen her yazıyla tekrar yeni bir şeyler öğrenirdin her yeni şeyi ilgiyle karşılardın Enteresanlık yelpazen çok genişti Roland Barthes ile birlikte detaylardaki mananın izini sürerken büyük resme dair her keşfi hazla yaşıyordun Haz dilek keyif ve neşe Yaptığın her aksiyonda bilhassa yazarken masanda bu kavramlardan oluşan bir prizma kesinlikle oluyordu Hazzın dileğin keyfin ve sevincin renkleriyle oynamayı seviyordun Bizleri bu oyuna katmayı da
Ölümüne inanmak imkansız sevgili Tulgar Bu yazıyı yazarken senin masanda oturup bunları okuduğunu düşünüyorum Unutuyorum o haberi Sonra o gerçek bir formda kendini dayattığında senin mevtten korkmadığını hatırlamaya çalışıyorum Hoş yaşadığını pişmanlık eksiklik mahrumluk hissetmediğini Yoldaş ın sana getirdiği şefkati neşeyi ve oyunu iştahla kabullendiğini içselleştirdiğini
Bir kezinde bir yanılgı yaptım ve üzgünüm dediğimde hatanın büyüğü küçüğü olmaz sonucun büyüğü küçüğü olur demiştin Herkes dalgın yorgun dikkatsiz davranabilir Birebir sebepten daha büyük bir sonuç çıktığında kendini üzmemelisin Sonra basın tarihinden dalgınlık örnekleri vermiştin Manşetlere yansıyan ve hâlâ oralarda duran
Öğrettiğin her şey için şükran borçluyum sana Ve tahminen bu ani gidişin de bir şeyler öğretecek Tahminen sana bakıp biz de vefattan korkmayacağız Senin yaptığın üzere dörtlü prizmayı masamıza koyacağız renklerine bakıp seni sevgiyle anacağız Hınzırlıklarını oyunlarını küçük sataşmalarını gülerek hatırlayacağız İştahını arzuyu ve hazzı tanım edişini kulağımıza küpe yapacağız Seni daima seveceğiz ve daima hatırlayacağız