AK Parti Genel Lideri ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan nihayet Diyarbakır’a geldi ve kaç gündür devam eden manasız tansiyon bitti. Mitinge iştirak sağlamalarıyla ilgili uyarılan kamu çalışanları rahat bir nefes aldı. İlçelerden gelen öğrenciler, onlara refakat eden öğretmenlerini ortada kaybetseler de eğlendiler. Aç olanlar karınlarını doyurdular. Uzun yoldan, Bingöl’den, Urfa’dan gelenler mitingde görülmüş olmanın huzuruyla daha Cumhurbaşkanı konuşurken alandan ayrıldılar. Diyarbakır Valiliğinden ya da kayyım idaresindeki belediyelerden seri halde atılan mitinge davet iletilerinden bunalan Diyarbakırlılar da huzura kavuştu. Toplatılan çöp kutuları da umuyorum yakın vakitte yerlerine konur.
ERDOĞAN CEPHESİNDE YENİ BİR ŞEY YOK
Erdoğan’ın yaptığı konuşmada ise yeni bir şey yoktu. Diyarbakırlılar ekonomik problemlerin giderileceğine dair somut bir kelam beklediler lakin maalesef tekrar inandırıcılığını kaybetmiş vaatlerle yetinmek durumunda kaldılar.
Demokratikleşme ve Kürt meselesinin tahlili için atılacak adımlar 2015’ten bu yana, izlenen siyasetler nedeniyle, giderek zayıflayan bir umutla bekleniyor. Yeniden de bu hususlardaki değerli iletiler ekseriyetle Diyarbakır’dan veriliyor ve Cumhurbaşkanın Diyarbakır’a gelişi sırasında bir beklenti oluşuyor.
Ama bu defa o denli olmadı. Erdoğan’ın bu gelişinde demokratikleşme ve Kürt probleminin tahliline dair umutlar neredeyse hiç lisana getirilmedi. Cumhurbaşkanı birçoktur alışılagelsen telaffuzunu tekrarladı. Demirtaş’ın Kürt olmadığını bile söyledi. HDP’ye yeniden tıpkı cümlelerle, bu sefer Diyarbakır’da yüklendi ve gitti.
140 PROJE YOKSULLUĞU BİTİRMEYECEK
Erdoğan’ın konuşmasında demokratikleşme ve barışa dair bir emare yoktu. İktisattaki gidişatın düzeleceğine dair vaatler de inandırıcılıktan uzaktı. Geride toplu açılışı yapılan 140 proje kaldı. Lakin bu projelerin de millet bahçesi, asfalt dökülen yollar, tadilattan geçen okullar vesaire olduğu aşikâr oldu.
Bunların yapılmasına kimsenin itirazı olmaz elbette. Lakin bu projelerin, sıkıntıların başında gelen fakirleşmeyi bitirmeyeceği kesinlikle. Nihayetinde millet bahçesinde yuvarlanarak insanların pazar poşeti dolmuyor, yola asfalt dökünce işsizlik sorunu bitmiyor. Yani açılışı yapılan 140 proje istihdam sağlamıyor.
MİTİNG ALANINDAN GÖRÜNÜM
Miting İstasyon Meydanı’nda yapılmadı. Biraz ileride, caddede yapıldı. Bu tercihten niyetin mitingi daha kalabalık göstermek olduğu ileri sürüldü. Gerçek olabilir zira polis denetim noktası ile Erdoğan’ın konuşma yaptığı yer ortasındaki aralık çok büyük değil ve bu alana sıkıştırılan kalabalığın, hiç değilse televizyon ekranlarından daha görkemli görünme ihtimali yüksek.
Miting için hiçbir masraftan kaçınılmadı. Vilayet dışından araçlar kaldırıldı. Belediye otobüslerinin bir kısmı miting için çalıştı. Güvenlik tedbirleri olağanüstünün fevkindeydi. Söylemeye gerek yok, her taraf Erdoğan’ın afişleriyle ve beğenilen geldin pankartlarıyla donatılmıştı.
Güvenlik tedbirleri birtakım insanların mitinge iştirakini da engelledi. Urfa’dan gelen bir küme bayan, mitinge giremedikleri için reaksiyonlarını yüksek sesle lisana getirdiler.
‘İŞ, AŞ, AF’
Mitingden erken ayrılanlar kalabalıktan, sıcaktan ve tertibin yetersizliğinden şikayet ettiler. Erdoğan’a yaklaşıp kendisini yakından göremediği için üzülen bayanlar da vardı, telefonda konuştuğu yakınına “Ez mecburbum hatim, çi hati bu serê te” (Ben mecburen geldim, sana ne oldu) diyen de vardı.
AK Parti ve Erdoğan’a gönül verenlerin gündemini de işsizlik ve yoksulluk işgal etmişti. Meydanda konuştuğumuz beşerler evvel Erdoğan’a duydukları sevgiyi anlattılar akabinde “Ama” diyerek kiralarını ödeyemediklerinden, pazardan eli boş döndüklerinden, emeklilerin geçinemediğinden, çocuklarının işsizliğinden şikayet ettiler. “Erdoğan’ı çok seviyorum fakat genel af çıkarsın” diyenlerin sayısı da az değildi.
Seçim sürecinde cümlesine “Erdoğan’ı seviyorum, ama” diyerek başlayanlar, Erdoğan’ın başını ağrıtacak üzere görünüyor.
SAKIZCI MEMO MİKROFONU KAPTI
Diyarbakırlılar bilir, Sakızcı Memo mitinglerin müdavimidir. Parti gözetmeksizin geldiği mitinglerde sakız satarak yevmiyesini çıkarmaya çalışır. Lakin Memo, fırsat bulduğunda gür sesiyle çoğunluğun taleplerini de lisana getirir.
Erdoğan’ın mitinginde de o denli oldu. Televizyon mikrofonunu görünce Diyarbakır’ın taleplerini sıralamaya başladı. “Millet fakirdir”, “cezaevleri boşaltılsın”, Barışın yolu Diyarbakır’dan geçer” dedi.
Daha söyleyecekleri vardı lakin mikrofon güç bela alındı Memo’dan. Yeniden de Memo, söyleyeceklerini söylemişti, gönül rahatlığıyla sakızlarını satmak üzere kalabalığa daldı.
KALABALIĞA ÇAY OCAĞINDAN BAKANLAR
Mitingin bitimine yakın kent dışından gelenlerle birlikte alandan ayrıldım. Cadde üstündeki bir çay ocağında oturdum. Yan tarafta oturanlara, önümüzden geçenleri göstererek, “Miting kalabalıktı” dedim. Yaşlı adam dikkatle bakıyordu kalabalığa ve hiç istifini bozmadan, “toplamadır” dedi. Nasıl yani? “Bunların ortasında Diyarbakırlı azdır, daima dışarıdan geldiler” diye açıkladı kelamlarını.
Masayı birleştirdik. Adam hayatı boyunca sol partilere oy vermediğini vurgulayarak, “Bu seçimde Erdoğan’a oy vereceğim fakat AKP’ye oy vermeyeceğim” dedi. O denli anlaşılıyor ki Erdoğan hâlâ oy alacak karizmasını koruyor. Erdoğan ve partisi ortasına uzaklık koyan adam, “Etrafı makus, daima hırsızlar sarmış etrafını. İstese de kurtulamaz onlardan” dedi.
Bugüne kadar hiç sol partiye oy vermediğini söyleyen adam, Selahattin Demirtaş’ı farklı tutuyor, “Selahattin mahpusta olmasaydı ona oy verirdim” diyor.
Emekli maaşının kendisine yetmediğini de belirten adam, “Keşke bir fabrika açsaydı” dedi, “Millet daima işsiz.”
Masadaki öbür adamlar HDP’liydi. Uzun uzun eleştirdiler Erdoğan’ı. Adamı Erdoğan’a oy vermesin diye ikna etmeye çalıştılar, lakin adam ‘Nuh’ dedi peygamber demedi, “Beni ikna edemezsiniz” dedi.
Dağılan miting kalabalığına çay ocağından bakıyorduk. HDP’liler barış olmadan iktisadın de düzelmeyeceğini söylüyorlardı. İçimden “Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız” (Atillâ İlhan) diyordum.