Victor Tangermann
Milletlerarası bir araştırma takımı, Botswana’nın yaklaşık 660 kilometre altındaki bir bölgede oluştuğu düşünülen ve son derece seçkin bulunan bir elması inceledikten sonra, Nature Geoscience mecmuasında yayınladıkları yeni bir makalede, gezegenin üst ve alt mantosu (Dünya’nın iç kısımlarına yanlışsız yüzlerce kilometreye varan bir geçiş bölgesi olarak bilinen bir katman) ortasındaki sonun, daha evvel düşünülenden çok daha fazla sıkışmış halde su ve karbondioksit barındırdığı sonucuna ulaştığını duyurdu.
BULGU, OKYANUSLARIN OLUŞUM SÜRECİNE IŞIK TUTACAK
Araştırma, Dünya’nın su döngüsüne ve geride kalan 4.5 milyar yılda bugün gördüğümüz okyanus dünyasına nasıl dönüştüğüne ait anlayışımız üzerinde geniş kapsamlı tesirler yaratabilir.
Almanya’nın Frankfurt kentinde bulunan Goethe Üniversitesi Yerbilimleri Enstitüsü’nden araştırmacı Frank Brenker, “Bu araştırmada, geçiş bölgesinin kuru ve süngerimsi bir yapı olmadığını, aksine, büyük ölçüde su barındırdığını ispatladık” diyor. “Bu keşif, tıpkı vakitte bizleri Jules Verne’in, Dünya’nın derinlerinde bir okyanus yattığı fikrine bir adım daha yaklaştırıyor.”
Bu geniş birikinti büyük ihtimalle koyu renkli bir tortu ve sulu kaya karşımı olsa da toplam hacmi bakımından harikulâde olabilir.
Branker, “Bu tortular devasa ölçülerde su ve CO2 (karbondioksit) tutabilir” diye ekliyor. “Öte yandan, şu ana dek geçiş bölgesinde ne kadarının daha kararlı haldeki, sulu mineraller ve karbonatlar halinde biriktiği bilinmiyordu; bu sebeple, hakikaten de büyük ölçülerdeki suyun orada depolanıp depolanmadığı da bilinmiyordu.”
YÜZEY OKYANUSLARINDAN ALTI KAT BÜYÜK
Ekibin yaptığı açıklamaya nazaran, geçiş bölgesi tek başına Dünya’nın bütün okyanuslarında bulunan toplam su ölçüsünün altı katına kadar su barındırıyor olabilir.
Araştırma takımının incelediği elmas, Dünya’nın yalnızca manto katmanında yüksek basınç ve sıcaklık altında oluşan ancak suyu ziyadesiyle âlâ tutabilen bir element olan Ringwoodit’in en yaygın biçimde bulunduğu bir bölgeden yüzeye çıkmıştı. Araştırmacıların elindeki açık ispatlar, incelenen mücevheri, ringwoodit’i ve hasebiyle suyu da içeriyordu.
Bilim insanları, 2014 yılında buna benzeyen bir elması inceledikten sonra, Dünya’nın geçiş bölgesinin devasa ölçülerde su tuttuğundan şüphelenmiş olsalar da yapılan en son araştırmalar bu teoriyi sağlamlaştırıyor.
Araştırmaya dahil olmayan ve Alberta Üniversitesi’nde bir manto jeokimyacısı ve doktora sonrası araştırmacı olan Suzette Timmerman, Scientific American isimli dergiye verdiği demeçte, “Elinizde yalnızca bir örnek varsa, bu sadece sonlu bir sulu bölge olabilir” diyor: “Buna rağmen, artık ikinci örneğe sahibiz ve bunun sadece tek bir bölge olmadığını rahatlıkla söyleyebiliriz.”
Yazının yepyenisi futurism.com sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)