Cüneyt Özdemir’in “Cüneyt Yolda” görüntü serisi içinde Diyarbakır’da yaptığı program tenkit konusu oldu. “Sur Kültür Yolu Festival”nin tanıtımını yapan Özdemir’in bu görüntüyü muhakkak bir fiyat karşılığında hazırlaması “gazetecinin etik gelir kaynakları” tartışmasını tekrar gündeme getirdi. Daha evvel Nevşin Mengü’nün haber yayını sırasında içtiği meyve suyu için reklam fiyatı almasının akabinde Özdemir’in “Cüneyt Yolda” serisini de eleştiren Faruk Bildirici, “Cüneyt Özdemir bir gazeteci olduğuna nazaran, gazetecilik prensipleri açısından da önemli etik ihlâl ile karşı karşıyayız” diye yazdı.
Özdemir’in Diyarbakır Valisi ve kayyım belediye lideri Ali İhsan Su ile yaptığı söyleşinin sonunda “Bir kent bir ülke gücünü teröre vermeyip diğer şeylere aktardığı vakit ortaya neler çıkabileceğini görüyorsunuz. Diyarbakır demek sokaklarında ağır silahlı özel timlerin beyaz torosların dolaştığı, herkesin güvercin tedirginliğinde yaşadığı bir kentti. Artık farklı bir kentle karşı karşıyayız” kelamlarını eleştiren Bildirici “Sanırsınız Diyarbakır’da bütün sorunlar çözülmüş, hiç sorun kalmamış. Her şey çok hoş, herkes çok keyifli. Özdemir’in lisanındaki haliyle ‘kebap kebap Türkiye’ halinde Diyarbakır” diye yazdı.
Bildirici’nin, dijital dönüşümün etik prensipleri geçersiz kılmayacağını belirttiği yazısının ilgili kısmı şöyle: “Gazetecilik imgesi altında reklam, tanıtım ve halkla bağlantılar faaliyeti yürütülüyor. Üstelik de gazetecilik ile reklam ve halkla bağlar faaliyetleri ile iç içe geçmiş durumda. Halbuki Türkiye Gazetecileri Hak ve Sorumluluk Bildirgesi’nde gazetecilik içerikleri ile reklam içeriklerinin ayrımına ihtimam gösterilmesi gerektiği vurgulanıyor ve ‘Gazeteci; mesleğini, reklamcılıkla, halkla alakalarla yahut propagandacılıkla karıştıramaz’ prensibine yer veriliyor. Cüneyt Özdemir ise gazetecilik ile reklam faaliyetini birlikte yürütmekle kalmıyor; kendisi bir gazeteci olarak bu reklam/halkla bağlar faaliyetinde şahsen ‘rol’ alıyor; ‘işbirliği’ ismi altında bir karşılık (ya da kendi tabiriyle destek) alarak dileyen firma ya da kuruluşun reklamını, tanıtımını yapıyor.
Medyadaki dijital dönüşüm, gazeteciliğin temel prensiplerini geçersiz kılmaz. Bir gazetecinin reklamlarda yer almasının sakıncasını daha evvel tekraren vurgulamıştım. Bir gazeteci, reklamda oynadığında o eser ya da şirketle özdeşleşmiş olur. Bu da gazeteciliğin güvenilirliğine ziyan verir; çıkar çatışmasına neden olur.” (YAZININ TAMAMI)