Karar müellifi Ahmet Taşgetiren, Hürriyet müellifi Abdulkadir Selvi’nin Cumhurbaşkanı Erdoğan’a soru sorma tarzını eleştirdi. Taşgetiren, Selvi’nin Azerbaycan dönüşünde Erdoğan’a sorduğu soruyu şöyle hatırlattı ve tenkitte bulundu:
Azerbaycan’dan dönerken sayın Cumhurbaşkanına sormuş Hürriyet’ten Abdülkadir Selvi.
Şöyle sormuş:
“Mehmet Ali Çelebi’nin AK Parti’ye iştirak merasiminde çok çocuk tavsiyesinde bulundunuz. Buradaki bir sözünüz üzerinden HDP, CHP, Gelecek, Deva üzere partiler bunu istismar ettiler, ‘Kürtlere yönelik söyledi’ dediler. Kürtleri mi orada kastettiniz?”
Bu soruda ne eksik ne fazla?
Fazla olan “istismar ettiler” sözü. Gazeteci o denli yargı yüklü sormaz soruyu.
Taşgetiren yazısında, “Eksik olan ne? Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın kelamının asıl sorun olan kısmı. Yani Mehmet Ali Çelebi’nin eşinden “daha çok çocuk” talep edilirken “- Bak PKK’nın 5 tane, 10 tane, 15 tane var!” denilmesi ve PKK’lılar pek çocuk kederinde olmadığı için bu kelamların “Kürtler”i amaç alıyor halinde anlaşılması. İşin değişik yanı sayın Cumhurbaşkanı da bay gazetecinin pasına birebir biçimde karşılık veriyor, kelamın sorunlu yanını es geçerek “Ben her vakit açık açık en az 3 çocuk diyorum esasen. Bu benim saklı bir siyasetim değil ki. Bu türlü bir şeyi hiçbir vakit gizlemedim aslında. Orada da söylediğim çok açık ancak onların istismarı bitmez. Onların istismarına yanıt yetiştirmeye de gerek yok” diyor. Bahsin “Kürtlerin rencide olması”yla da kontaklı daha kritik bir yanı var. Başlıktaki “ortak yazgı bilinci” bu kritik alanı söz için seçildi. Diyelim şu anda kimi vilayetlerimizde “Suriyeliler”in yerli nüfusu aşması “demografik bir sancı” halinde bedellendiriliyor. Birtakım vilayetlerde, İstanbul’da kimi ilçelerde artık “göçmen iskanı”na mani olunuyor. Bu sıkıntının ilerde en kolayından “toplumsal barış açısından sorun” olacağı dillendiriliyor.” sözünü kullandı.
Taşgetiren şöyle devam etti:
“Oysa Türkiye’nin bir “Göçmenler ülkesi” olduğu değerlendirmesi de var. Osmanlı’nın çözülüş periyodundan başlamak üzere Balkanlar’dan, Kafkaslar’dan, Kırım’dan, sonraları Asya’dan milyonlarca insan “Ana vatan” diye Türkiye’ye sığınmış. Bir de esasen ülkede yaşayanlar var. Kaçınılmaz olarak farklılıklar oluşmuş. Manavlar – Muhacirler mesela…. Lakin o kadar tatlı farklılık. Osmanlı’nın çözülüş devrinde, Müslüman fakat kavim farklılığının etken olduğu tansiyonlar yaşanmış, kopuşlar gerçekleşmiş.
“Osmanlı’nın çözülüş, dağılış acısı” diyebileceğimiz bu olgu sebebiyle, yeni Kurulan Cumhuriyet’te, toplumu tek bir aidiyette bütünleştirerek yeni sancıların önü alınmak istenmiş.
İki dinamik kelam konusu:
1.Her farklı ünitenin kendi içinde sıkı dokunmuş bir bütünlük oluşturma ve onunla faal bir alan oluşturma yönelişi.
2.Devletin farklılıkları azaltma ve bir potada eritme stratejisi. Diyelim Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bir orta daha çok seslendirdiği “Tek millet” söylemi. Tek vatan, tek bayrak, tek devlet…
Aslında bu telaffuzun Cumhuriyet’in kuruluşundan 100 sene sonra da seslendiriliyor olması, “sorun”un hala farkında oluşun bir yansıması.
Erdoğan’ın tartışmaya açılan son kelamları ise, şayet kendisi Devlet ismine da konuşuyor ise, ya da Devletin farklı tabanlarında konuşulmakta olan bir “problem”i seslendiriyor ise, bilhassa “Kürtler” bağlamında bir “hassasiyet” bulunduğunu gösteriyor.”
YAZININ TAMAMI