DİYARBAKIR– Diyarbakır’da kurutulmuş domates üretimi yapan bir teşebbüsçü, binlerce tarım çalışanının batı vilayetlerine göç etmek zorunda kalmasını önledi. Diyarbakır-Urfa karayolunda yer alan 4 bin dönümlük tarlada ekilen ve kurutulan domatesler, kamyonetlerle kurutma alanına taşınıyor ve burada doğranmasının akabinde çarşafların üzerine serilerek tuzlanıyor. Güneşin altında kurumaya bırakılan domatesler, fabrikalara gönderilerek paketleniyor ve ihraç ediliyor.
Ancak burada çalışan personeller, göç zorunluluğundan kurtulmaları sayesinde kendilerini daha inançta hissetseler de çalıştıkları işten şad değil. 6 kız çocuğu annesi Havva, her yıl kızları ve eşi ile birlikte doğu ve güneydoğudan batı vilayetlerine göç eden binlerce tarım personelinden yalnızca biriydi. Kızlarıyla bir arada yaşadıkları zorlukları anlatan Havva, “Eğer adalet olsaydı 3 yaşındaki çocuktan tut, yaşlı adama kadar burada domates doğramazdık. Daima haksızlık, daima adaletsizlik… Hakkımı helal etmiyorum. İnşallah kar erir, düz yolda yürürüz. 12 yaşımdan beri daima zulüm, daima eziyet, daima adaletsizlik gördüm. Elim sedef hastası, 6 kızım var 6’sını da okutuyorum” diyor.
Sabah 4’ten akşam 8’e kadar domates doğradıklarını söyleyen kardeşlerden biri, öğle sıcaklarında bazen bayılan personellerin olduğunu anlatıyor: “Ama mecburuz. Doğramak zorundayız, para kazanmak ve geçimimizi sağlamak zorundayız. O yüzden kesmek zorundayız, diğer dermanımız yok.”
2 ay sonra 18 yaşına girecek bir öteki kardeş ise 6 yıldır mevsimlik emekçi olarak çalıştığını söylüyor: “6 kız kardeş, annem ve babam burada günde toplam 3 bin TL kazanıyoruz lakin yetmiyor. Okul masraflarımızı çıkartmak zorundayız. 6 kız kardeş olduğumuz için kışın çalışacak kimse yok. Bu sene sıralamada 90 bine girdim lakin beklediğim üzere değildi. Yeniden hazırlanacağım. Emeklerimin karşılığını almak istiyorum, amacım eczacılık.”
